 Związki Zawodowe W PGE Elektrowni Bełchatów weszły z początkiem marca w spór zbiorowy z Pracodawcą. W sytuacji gdy ze strony pracodawcy w określonym przez związek zawodowy terminie nie ma żadnej reakcji na zgłoszone żądania, należy domniemywać, że doszło do prawidłowego wszczęcia sporu zbiorowego. Związki Zawodowe mają zatem prawo do dalszego postępowania przewidzianego przepisami.
Przepisy ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych nakładają na pracodawcę wiele obowiązków związanych z zaistniałym sporem.
Przede wszystkim pracodawca ma obowiązek podjęcia procedury rozwiązywania sporu zbiorowego określonej w ustawie. Ma również umożliwiać pracownikom reprezentowanym przez związek zawodowy korzystanie z uprawnień w zakresie sporów zbiorowych (np. korzystanie z prawa do strajku i innych akcji protestacyjnych). Ponadto ma obowiązek zawiadomienia właściwego okręgowego inspektora pracy o powstaniu sporu.
Przybliżmy przepisy Ustawy z dnia 23 maja 1991 r.o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.Zgodnie z art. 26 ust. 1, kto w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją: - przeszkadza we wszczęciu lub w prowadzeniu w sposób zgodny z prawem sporu zbiorowego,
- nie dopełnia obowiązków określonych w tej ustawie,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych wskazuje na poszczególne etapy rozwiązywania sporów: rokowania, mediacja, arbitraż, strajk.
Pracodawca podejmuje niezwłocznie rokowania w celu rozwiązania sporu w drodze
porozumienia, zawiadamiając równocześnie o powstaniu sporu właściwego okręgowego
inspektora pracy.
Rokowania kończą się podpisaniem przez strony porozumienia, a w razie nieosiągnięcia
porozumienia - sporządzeniem protokołu rozbieżności ze wskazaniem stanowisk
stron.
Mediacja i arbitraż
Art. 10.
Jeżeli strona, która wszczęła spór, podtrzymuje zgłoszone żądania, spór ten prowadzony
jest przez strony z udziałem osoby dającej gwarancję bezstronności, zwanej
dalej mediatorem.
Art. 12.
Jeżeli przebieg postępowania mediacyjnego uzasadnia ocenę, że nie doprowadzi ono
do rozwiązania sporu przed upływem terminów przewidzianych w art. 7 ust.2 i art.
13 ust. 3, organizacja, która wszczęła spór, może zorganizować jednorazowo i na
czas nie dłuższy niż 2 godziny strajk ostrzegawczy.
Art. 13.
2.Jeżeli w związku z żądaniem objętym sporem jest konieczne ustalenie sytuacji
ekonomiczno-finansowej zakładu pracy, mediator może zaproponować przeprowadzenie
w tej sprawie ekspertyzy. Jeżeli strony nie postanowią inaczej
koszty ekspertyzy obciążają zakład pracy.
Art. 15.
Nieosiągnięcie porozumienia rozwiązującego spór zbiorowy w postępowaniu mediacyjnym
uprawnia do podjęcia akcji strajkowej.
Art. 16.
1. Podmiot prowadzący spór zbiorowy w interesie pracowników może, nie korzystając
z prawa przewidzianego w art. 15, podjąć próbę rozwiązania sporu przez
poddanie go rozstrzygnięciu kolegium arbitrażu społecznego.
2. Spór zakładowy rozpoznaje kolegium arbitrażu społecznego przy sądzie wojewódzkim,
w którym utworzony jest sąd pracy i ubezpieczeń społecznych. Spór
wielozakładowy rozpoznaje Kolegium Arbitrażu Społecznego przy Sądzie Najwyższym.
Art. 20.
1. Strajk zakładowy ogłasza organizacja związkowa po uzyskaniu zgody większości
głosujących pracowników, jeżeli w głosowaniu wzięło udział co najmniej
50% pracowników zakładu pracy.
2. Strajk wielozakładowy ogłasza organ związku wskazany w statucie po uzyskaniu
zgody większości głosujących pracowników w poszczególnych zakładach pracy,
które mają być objęte strajkiem, jeżeli w głosowaniu w każdym z tych zakładów
wzięło udział co najmniej 50% pracowników.
3. Ogłoszenie strajku powinno nastąpić co najmniej na 5 dni przed jego rozpoczęciem.
Jak więc widzimy procedura rozwiązywania sporów zbiorowych jest dość skomplikowana. Niewątpliwie jednak warto mieć świadomość, że że im dłużej trwa dojście do porozumienia tym jest ono trudniejsze i obarczone zwiększającym się ryzykiem, że napięcie i emocje wezmą górę nad zdrowym rozsądkiem. |
W Elektrowni 
